ثروت و جذب پول چیزی فراتر از یک هدف صرفاً مادی است و از منظر بسیاری از بزرگان دینی، کاملاً معنوی و ارزشمند تلقی می‌شود. چنان‌که حضرت علی (ع) می‌فرمایند:

«الفقرُ موتٌ اکبر» یا «القَبرُ خَیرٌ مِنَ الفَقر»: فقر از مرگ بدتر است

این بیان، جایگاه فوق‌العاده مهم رفاه مالی و فراوانی را در سعادت انسان روشن می‌کند.

در حقیقت، پول و ثروت نماد حضور و عنایات پررنگ خداوند است، نه چیزی شیطانی یا مذموم. اما اینکه این فراوانی الهی وارد زندگی‌مان شود، نیازمند تغییر نگرش و «برنامه‌های ذهنی» ماست.

تا زمانی که ذهن ما آکنده از باورهای محدودکننده درباره پول و رفاه باشد یا ثروت را صرفاً دنیوی بدانیم، مسیر رسیدن به آرامش و فراوانی الهی نیز بسته می‌ماند. مهم است که

باورِ عمیق معنوی بودن پول را جایگزین تردیدها و آموزه‌های منفی کنیم.

اما این تغییر نگرش، فقط در گفتار یا با تکرار چند عبارت تأکیدی رخ نمی‌دهد؛ بلکه باید واقعاً سه دارایی ارزشمند خود را وقف مسیر رشد و فراوانی کنیم:

زمان: بخشی از وقت روزانه را به یادگیری، تأمل و تمرین برای تغییر نگرش‌ها درباره پول و ثروت اختصاص دهیم.
انرژی ذهنی: آگاهانه انرژی فکری و احساسی خود را وقف اهداف مالی و کسب رفاه همراه با معنا کنیم.
تمرکز: توجه و تمرکز خود را به مسیر معنوی جذب ثروت و حضور الهی در زندگی معطوف کنیم.
وقتی این سه مؤلفه یعنی زمان، انرژی و تمرکز را در این راه به کار می‌بریم، عملاً به خداوند و جهان هستی ثابت می‌کنیم که پول و ثروت برای ما معنوی است؛ آن‌گاه جریان فراوانی، برکت و شادی با سرعت و قدرتی شگفت‌انگیز از منابعی حتی غیرقابل‌پیش‌بینی وارد زندگی‌مان می‌شود.

نتیجه آن‌که:

پول و جذب ثروت نه‌تنها مغایر با معنویت نیست، بلکه در مسیر الهی بودن، نشانه‌ای از حضور و عشق خداوند محسوب می‌شود، به شرط آنکه ذهن و باورهای خود را در خدمت معنویت و رشد شخصی قرار دهیم؛ این همان نقطه‌ای است که دنیا و آخرت هر دو به سعادت و نور آراسته می‌شوند.