این بخش، روی معنای عمیق بعضی از آیات مهم سوره حمد تمرکز می‌شود؛ جایی که مفهوم مالکیت مطلق و قدرت بی‌انتها به شکل ملموسی بیان شده است. این مالکیت، تعریفی است فراتر از قدرت‌های معمول انسان‌ها یا تکیه بر عوامل مادی زندگی. درک این موضوع، زمینه ذهنی ما را نسبت به جهان و مسیر دریافت خواسته‌هایمان دگرگون می‌کند. هنگامی که دریابیم سرچشمه تمام قدرت و اختیار،‌ تنها یک منشأ بی‌انتهاست، نگاه ما به خواسته‌ها و آرزوهایمان تغییر می‌کند و تکیه‌مان بر عوامل بیرونی کم‌رنگ‌تر می‌شود.   در این نگرش، دریافت نعمات و دستاوردها وابسته به هماهنگی ذهن و قلب با فرکانس بخشش و فراوانی است. هرچه بیشتر باور داشته باشیم همه چیز از سرچشمه بی‌پایان و با نیت خیر برای ما فراهم شده، دریافت و تجربه‌ی آن خواسته‌ها ساده‌تر و سریع‌تر خواهد شد. مهم این است که نگرش خود را از محدودیت به فراوانی تغییر دهیم و ذهن را در مدار دریافت تنظیم کنیم.   بر این اساس، درخواست یاری و استمداد باید صرفاً از همان منبع باشد و امید به رخ‌دادهای خوب باید ریشه در اطمینان به مهربانی و بخشش بی‌حد داشته باشد. این نوع تکیه و طلب یاری، محدود به لحظات خاص یا زمان بروز مشکلات نیست، بلکه باید همواره جاری و پایدار باشد؛ در هر لحظه، در هر شرایطی، باید دریچه ذهن را به روی فراوانی و برکت باز نگه داشت.   با چنین دیدگاهی، همه‌ی جنبه‌های زندگی در مدار برکت قرار می‌گیرند: آرامش، شادی، روابط خوب، ایده‌ها، سلامتی و موفقیت‌های مادی. این ارتباط با سرچشمه بی‌نهایت سبب می‌شود نگرانی‌ها درباره آینده یا موضوعات مادی جایی نداشته باشند. باور به اینکه هدیه‌ها و نعمت‌ها پیشاپیش به ما اعطا شده‌اند، قدرت شکرگزاری عمیق و حس رضایت را به زندگی وارد می‌کند.   در نهایت، توصیه مهم این است که اگر بتوانیم ذهن خود را از عادت‌های مردد و تکیه بر منابع محدود رها کنیم و فقط بر فراوانی و بخشش آشکار تمرکز کنیم، مسیر زندگی ساده‌تر، سرشارتر و رضایت‌بخش‌تر پیش خواهد رفت. این نگرش ، ما را روی جریانی از حمایت و آرامش دائمی قرار می‌دهد که هر لحظه در دل زندگی جاری است.