آیات عمیق ابتدایی سوره حمد مانند «الحمدلله رب العالمین» و «الرحمن الرحیم» بر اهمیت سپاسگزاری و ستایش ویژه از خداوند تأکید می‌کند. منظور این است که تمامی قدردانی، ستایش، اعتماد و وابستگی باید فقط به خدا اختصاص یابد، چون اوست که همه واسطه‌ها و عوامل موفقیت را در زندگی هماهنگ و فراهم می‌کند. اگر انسان به جای تأکید بر نقش خدا، به افراد، پول، اشیا یا حتی پزشکان وابسته شود، آرامش و برکت از زندگی‌اش کم می‌شود و نگرانی و اضطراب جای آن را می‌گیرد.   هر نعمتی که در مسیر انسان قرار می‌گیرد، ابزار و وسیله‌ای است که با تدبیر پروردگار به هدف رسیده، اما منبع اصلی برکت و قدرت، فقط خداست. اگر نقش ابزارها را بیش از حد بزرگ کنیم و خدا را فراموش کنیم، دچار وابستگی، محرومیت و نگرانی خواهیم شد. اما اگر همواره سپاسگزاری، ستایش و قدردانی تنها متوجه منبع اصلی یعنی خداوند باشد و بدانیم که هر ابزاری جزئـی از نقشه و برنامه الهی برای رشد و رسیدن ماست، دائماً احساس امنیت، اطمینان و آرامش خواهیم داشت.   تداوم سپاسگزاری و ستایش مخصوص خداوند باعث هم‌فرکانسی با جریان رحمت، فراوانی و بخشش بی‌پایان می‌شود و در تمام ابعاد زندگی تاثیر مثبت خواهد گذاشت. رمز موفقیت، آرامش و تجربه فراوانی این است که سرچشمه همه چیز خداوند است و تمام ابزارها و نشانه‌ها را او سر راه ما قرار داده است.